ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω
Ἡ τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀφιερωμένη στο πιό φοβερό γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, στή μέλλουσα Κρίση, ὡς ἀπαραίτητος προβληματισμός τῶν πιστῶν αὐτή την ἀγωνιστική περίοδο.
Ἡ μέλλουσα Κρίση εἶναι θεμελιώδης πίστη τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία θα ἐπισυμβεί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ πρόσκαιρου κόσμου καί περιγράφεται σαφέστατα στο εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου (25,31-46). Ὁ Κύριος, λίγο πρίν τό πάθος Του, ὁμιλώντας για τά ἔσχατα καί μετά τίς παραστατικές παραβολές τῶν δέκα παρθένων και τῶν ταλάντων εἶπε πώς, ὅταν ἔρθει ὁ Ἴδιος στή Δεύτερη καί φοβερή παρουσία Του «ἐν τη δόξη αὐτοῦ καί πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ, και συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, και ἀφοριεί αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμήν ἀφορίζει τά πρόβατα ἀπό τῶν ἐριφίων, καί στήσει τά μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τά δε ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεί ὁ βασιλεύς τοῖς ἐκ δεξιῶν αυτού΄ δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε την ἠτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, και ἐδώκατέ μοι φαγείν, ἐδίψησα, και ἐποτίσατέ μέ, ξένος ἥμην, και συνηγάγετέ μέ, γυμνός, και περιεβάλετέ μέ, ἠσθένησα, και επεσκέψασθέ μέ, ἐν φυλακή ἥμην, και ἥλθατε προς μέ. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῶ οἱ δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε πότε σέ εἴδομεν πεινῶντα και ἐθρέψαμεν, ἤ διψῶντα και ἐποτίσαμεν; Πότε σέ εἴδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ἤ γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε σέ εἴδομεν ἀσθενή ἤ ἐν φυλακή, και ἤλθομεν πρός σέ; Και ἀποκριθείς ὁ βασιλεύς ἐρεί αυτοίς΄ ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε. Τότε ἐρεί και τοῖς ἐξ’ ευωνύμων΄ πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς το πῦρ το αἰώνιον το ἠτοιμασμένον τῷ διαβόλω και τοῖς ἀγγέλοις αυτού…ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε. Και ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ματθ.25,31-46).
Ἡ μέλλουσα κρίση εἶναι ἀναπόφευκτη και ἀπορρέει ἀπό την ἀπόλυτη δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Την παρέλευση αὐτοῦ τοῦ φθαρτοῦ καί τραυματισμένου ἀπό την ἁμαρτία κόσμου θα ἐπισφραγίσει ἡ μεγάλη και ἀδέκαστη κρίση τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση για την εἴσοδο στή νέα πραγματικότητα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι, ὡς ἐλεύθερα ὄντα, πρέπει να τοποθετηθοῦν στή βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἀνάλογα με τή δική τούς ἐπιλογή σέ αὐτή τή ζωή. Ὕψιστο κριτήριο τῆς κρίσεως θα εἶναι ἡ στάση καί συμπεριφορά τούς ἀπέναντι στούς συνανθρώπους τούς. Ἡ θετική ἤ ἡ ἀρνητική στάση τούς θά κρίνει τελικά ἄν θα εἶναι κληρονόμοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἤ θα εἶναι προορισμένοι να ριχτοῦν στήν αἰώνια κόλαση, ὅπου «ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων» (Ματθ.24,51).
Ἡ ἐνθύμηση τῆς φοβερῆς μελλούσης Κρίσεως στην ἀρχή τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀπαραίτητη, διότι ἀπώτερος σκοπός τοῦ ὅλου πνευματικοῦ ἀγῶνα μας εἶναι να βρεθοῦμε ἐκ δεξιῶν τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ, κατά τή μεγάλη Kρίση. Αὐτό εἶναι ἀποτυπωμένο κάλλιστα στην ὑπέροχη ὑμνωδία τῆς ἡμέρας. Οἱ ἅγιοι ὑμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικώτατα τροπάρια, τά ὁποία προτρέπουν τούς πιστούς να συναισθανθοῦν την ἐπερχόμενη βεβαία καί φοβερή Κρίση. Σε ἕνα ἀπό αὐτά ψάλλουμε: «Την φοβεράν τῆς κτίσεως, και ἀρρήτου σου δόξης, ἡμέραν ἐνθυμούμενος, φρίττω, Κύριε, ὅλως καί τρέμων φόβω κραυγάζω΄ Ἐπί γῆς ὅταν ἔλθης, κρίναι, Χριστέ, τά σύμπαντα, ὁ Θεός μετά δόξης, τότε οἰκτρόν, ἀπό πάσης ρῦσαί μέ τιμωρίας, ἐκ δεξιῶν σου, Δέσποτα, ἀξιώσας με στήναι».
