Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τόν γάμο – τή νόμιμη καί γιά ὅλη τούς τή ζωή ἕνωση ἄντρα καί γυναῖκας – ὡς “μυστήριον μέγα” κι ἀπό τά πρῶτα τῆς χρόνια ἡ Ἐκκλησία τόν εὐλόγησε μέ εἰδική ἀκολουθία πού συμπεριλαμβάνεται στά ἑπτά μυστήρια. Μόνο μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, πού δίνεται μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου, ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα γίνονται ἀνδρόγυνο.
Συμβολικά στοιχεῖα τοῦ γάμου εἶναι τά δαχτυλίδια, τά στέφανα, ἡ ἕνωση τῶν χεριῶν καί τό κοινό ποτήρι.
Ἡ ἀνταλλαγή τῶν δαχτυλιδιῶν, στό πρῶτο μέρος τῆς ἀκολουθίας τοῦ γάμου πού λέγεται ἀρραβώνας, σημαίνει ὅτι ὁ καθένας παραδίνει τόν ἑαυτό του στόν ἄλλον. Ἡ τελετή αὐτή, πού σήμερα τελεῖται κατά τή διάρκεια τῆς ἀκολουθίας, παλιότερα τελοῦνταν ξεχωριστά.
Τα στέφανα, πού παλιότερα ἔμοιαζαν μέ βασιλικά διαδήματα, εἶναι σύμβολα νίκης, γιατί οἱ νυμφευόμενοι ἀγωνίστηκαν γιά νά φτάσουν στό γάμο τούς ἐνάρετοι. Ἡ ἕνωση τῶν χεριῶν σημαίνει τήν ὁριστική τούς ἀπόφαση νά μείνουν ἑνωμένοι γιά πάντα καί τήν ἀλληλοενίσχυσή τούς. Μαζί οἱ δυό τούς θά εἶναι δυνατοί. Τέλος πίνουν κρασί ἀπό τό ἴδιο ποτήρι πού σημαίνει ὅτι μαζί θά “πιούν”, θά περάσουν ὅλα τά εὐχάριστα ἤ δυσάρεστα τῆς ζωῆς τούς.
Ἡ ἀκολουθία τοῦ γάμου εἶναι ἰδιαίτερα χαρούμενη. Ἔχει ἕνα στοιχεῖο θριαμβευτικό, πού κορυφώνεται στό λεγόμενο “χορό τοῦ Ησαΐα”, ὅταν ὁ ἱερέας ὁδηγεῖ τό ζευγάρι τρεῖς φορές γύρω ἀπό τό τραπέζι, ἐνῶ ψάλλεται τό τροπάριο ‘ Ἠσαΐα, χόρευε, ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί…”.
Τέλος ὁ ἱερέας ὁδηγεῖ τούς νεόνυμφους μπροστά στήν Ὡραία Πύλη καί ἀφοῦ διαβάσει τίς κατάλληλες εὐχές τούς εὐλογεῖ καί τούς εὔχεται.
Ὁ γάμος εἶναι ἕνα σπουδαιότατο γεγονός στή ζωή τῶν δύο ἀνθρώπων πού τόν ἀποφασίζουν. Ἡ ἁρμονία στή συμβίωση ἀπαιτεῖ ὑπομονή καί ταπείνωση, παραίτηση τοῦ καθένα ἀπό τό ἐγωιστικό του θέλημα, ἀγάπη καί ὑποχωρητικότητα. Αὐτά θά τά πετύχουν οἱ νυμφευόμενοι καί μέ δική τούς προσπάθεια ἀλλά κυρίως μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, Τον ὁποῖον ὅλοι παρακαλοῦμε νά τούς εὐλογήσει. Την ὥρα τοῦ μυστηρίου λοιπόν πρέπει νά προσευχόμαστε ὅλοι γιά τήν ἁρμονία τοῦ ζευγαριοῦ καί ὄχι νά συμπεριφερόμαστε ὅπως σέ μία κοσμική σύναξη.
