Ἡ πιό δύσκολη λέξη…
Στην Κυριακή(της Τυρινής), τήν τελευταία πρό τῆς εἰσόδου μας στήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κυριαρχεῖ ἡ πιό δύσκολη λέξη στό ἀνθρώπινο λεξιλόγιο : Ἡ συγνώμη…. Μπορεῖ τό λεξιλόγιο τοῦ ἀνθρώπου νά ἔχει ἐμπλουτισθεῖ διαχρονικά, μέ ὄρους καί λέξεις πού ἀποσαφηνίζουν ἀνθρώπινες καταστάσεις, ἐπιστημονικά εὑρήματα, τεχνολογικές ἀνακαλύψεις. Ὅροι καί λέξεις πού μπορεῖ νά θεωρηθοῦν διεθνεῖς, μία ὅμως, σέ οἱαδήποτε γλῶσσα καί ἄν εἰπωθεῖ, δυσκολεύει τόν ἐκφραστή της: ἡ λέξη συγνώμη…Στην αὐριανή εὐαγγελική περικοπή, ὁ Κύριος πρίν μιλήσει γιά τήν νηστεία, πού ” εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑγείας, ἡ παιδαγωγός τῆς νεότητας, τό στολίδι τῶν γερόντων, ἡ καλή σύντροφος τῶν ὁδοιπόρων, ὁ πιστός συγκάτοικος αὐτῶν πού συνοικοῦν” ὅπως τονίζει ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λοιπόν, προτάσσει τήν συγνώμη! Δέν εἶναι τυχαῖο αὐτό.
Καμία χρησιμότητα δέν μπορεῖ νά ἔχει ἡ νηστεία, στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού πέφτει τό βράδυ στό κρεββάτι του νά κοιμηθεί, χωρίς νά γνωρίζει ἄν θά ξυπνήσει τήν ἑπομένη, ἔχοντας φωλιασμένη στήν ψυχή του τήν κακία του πρός τόν ἀδελφό του. Σε ἐκείνον τόν ἄνθρωπο πού διστάζει νά ζητήσει ἀλλά πολύ περισσότερο μεγαλόψυχα νά δωρίσει τήν συγχώρεση!
Εἶναι ἡ πλέον δύσκολη λέξη σέ ὅλες τίς γλῶσσες τοῦ κόσμου! Καί τοῦτον διότι ὁ ἄνθρωπος, ἀδυνατεῖ νά αντιληφθεί τήν ἔννοια τοῦ λάθους στήν ζωή του. Πραγματικά, αὐτή ἡ περίοδος μᾶς δίνει μία μοναδική εὐκαιρία αὐτοκριτικῆς, μία ἐξαίσια εὐκαιρία περισυλλογῆς καί ἐπανόρθωσης πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους! Ἡ νηστεία, εἶναι ἐπακόλουθο τῆς αὐτογνωσίας μας καί τῆς ἐπιλογῆς μας γιά μετάνοια. Ὑποβοηθῆ τόν ἄνθρωπο, δέν τόν σώζει! Δίκαια ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς τονίζει πως : ”τί ὄφελος ἔχουμε, ὅταν ἀπέχουμε ἀπό πουλερικά καί ψάρια, δαγκώνουμε ὅμως καί κατατρῶμε τούς ἀδελφούς μας;” Ἀπό τό νά κατασπαράξεις τόν ἀδελφό σου, καλύτερα νά μήν νηστέψεις ποτέ! Εἰσερχόμεθα λοιπόν σέ μία μοναδική περίοδο κατά τήν ὁποία ἡ ἐκκλησία μᾶς δείχνει τόν δρόμο γιά τόν Γολγοθᾶ καί τήν Ἀνάσταση. Καί ὁ δρόμος αὐτός εἶναι ἕνας: Συγχώρεση! Ἄν δέν μπορεῖς νά συγχωρέσεις τόν ἄλλον, δέν ἔχεις τό δικαίωμα νά ζητᾶς τήν συγχώρεση τοῦ Θεοῦ! Πολλές φορές, ὁ νόμος τῆς συγχώρεσης λειτουργεῖ πέραν καί μακράν τοῦ Χριστιανικοῦ καθήκοντος.
Διάβασα πρό ἡμερῶν μίαν συγκλονιστική ὑπόθεση συγχωρήσεως τήν ὁποίαν καί καταθέτω. Στο Ἰράν, μία ἀμιγῶς μουσουλμανική χώρα, ἐπικρατεῖ ὁ νόμος τῆς αὐτοδικίας. Ἕνας νέος καταδικάσθηκε σέ ἀπαγχονισμό γιά τόν φόνο ἑνός φίλου του. Σύμφωνα μέ τά παραδεδεγμένα τῆς χώρας αὐτῆς ἔθιμα, ὁ καταδικασθείς γιά τόν φόνο θά ἀπαγχονιζόταν ἀπό τά χέρια τῶν συγγενῶν τοῦ θύματος, δηλαδή τούς γονεῖς του. Μία μάνα μαυροντυμένη στέκει δίπλα στό ἰκρίωμα μέ τόν φονιᾶ νά περιμένει τρέμοντας τόν θάνατο… Δίπλα της ὁ σύζυγος τῆς, ὁ πατέρας τοῦ θύματος. Ἀπέναντι μία ἄλλη μάνα, ἡ μάνα τοῦ φονιᾶ πού μέ λυγμούς περιμένει νά παραλάβει μετ΄ ὀλίγον τό ἄψυχο σῶμα τοῦ παιδιοῦ της ἀπό τό ἰκρίωμα. Καί τότε συμβαίνει κάτι ἀναπάντεχο. Οἱ γονεῖς τοῦ θύματος, συγχωροῦν τόν θύτη! Του χαρίζουν τήν ζωή καί ὄχι μόνον αὐτό! Με τά χέρια πού ἔθαψαν τό παιδί τούς, μέ τά ἴδια χέρια ἀφαιροῦν τήν θηλιά ἀπό τόν λαιμό τοῦ καταδικασμένου φονιᾶ καί τόν ἀπελευθερώνουν…. Εἶναι συγκλονιστική ἡ φωτογραφία πού δείχνει δυό μάνες νά θρηνοῦν ἀγκαλιασμένες… Την μάνα τοῦ φονευθέντος καί τήν μάνα τοῦ φονιᾶ…
Πολλές φορές λοιπόν, ἀλλόθρησκοι μᾶς δείχνουν τόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς συγχώρεσης! Μίας ὑπερβατικῆς συγχώρησης πού δέν περιορίζεται σέ θρησκευτικές παραδοχές ἀλλά ἀποτελεῖ βίωμα ζωῆς γιά κάποιους ἀνθρώπους! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τήν περίοδο τῆς Μεγάλης καί Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς μέ μίαν μόνο πυξίδα: τήν συγγνώμη! Μία πυξίδα ἀσφαλῆ, πού ἀπό μόνη της μπορεῖ νά μᾶς δείξει τόν δρόμο , τήν πορεία , πού ἀπό τήν γῆ, ὁδηγεῖ στόν Οὐρανό! Καλή Τεσσαρακοστή, καλή δύναμη!
