ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2025

Πρός
τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο
καί τούς εὐ­σε­βεῖς Χρι­στια­νούς
τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Συ­χνά ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος γιά νά ἐκ­φρά­σει τόν τρό­πο τῆς ἐν Χρι­στῷ ζω­ῆς τῶν πι­στῶν χρη­σι­μο­ποι­εῖ τό ρῆ­μα πε­ρι­πα­τῶ. Αὐ­τό κά­νει καί στό ση­με­ρι­νό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα πού προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τήν πρός Ρω­μαί­ους ἐ­πι­στο­λή του. «Ὡς ἐν ἡ­μέ­ρᾳ εὐ­σχη­μό­νως πε­ρι­πα­τή­σω­μεν…», μᾶς προ­τρέ­πει. Οἱ χρι­στια­νοί ὀ­φεί­λου­με ­νά ζοῦ­με καί νά πο­λι­τευ­ό­μα­στε μέ­σα στό φῶς· σάν νά μᾶς πα­ρα­κο­λου­θοῦν τά βλέμ­μα­τα τῶν συ­ναν­θρώ­πων μας. Νά ζοῦ­με καί νά συμ­πε­ρι­φε­ρό­μα­στε «εὐ­σχη­μό­νως», πού ση­μαί­νει μέ σε­μνό­τη­τα καί κοσμιότητα. Ἀλ­λοῦ ὁ ἴ­διος Ἀ­πό­στο­λος μᾶς κα­λεῖ νά πε­ρι­πα­τή­σου­με «ἀ­ξί­ως» τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς μας κλή­σεως καί ὡς «τέ­κνα φω­τός» (Ἐ­φεσ. 4,1· 5,8).

Αὐ­τός εἶ­ναι ὁ τρό­πος ζω­ῆς πού ὀ­φεί­λου­με νά ἀ­κο­λου­θοῦ­με ἀ­πό τήν ὥ­ρα τοῦ βα­πτί­σμα­τός μας μέ­χρι καί τήν ὕ­στα­τη πνο­ή μας. Ὅ­μως μέ πε­ρισ­σό­τε­ρο ζῆ­λο καί ἀ­γω­νι­στι­κό­τε­ρο φρό­νη­μα ὀ­φεί­λου­με νά ζοῦ­με κα­τά τή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή, στήν ὁ­ποί­α μᾶς ἀ­ξι­ώ­νει ὁ Κύ­ριος νά εἰ­σέλ­θου­με ἀ­πό αὔ­ριο. Γι᾽ αὐ­τό ἄλ­λω­στε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ὅ­ρι­σε νά ἀ­κού­γε­ται ἡ συγ­κε­κρι­μέ­νη ἀ­πο­στο­λι­κή πε­ρι­κο­πή κα­τά τή ση­με­ρι­νή Κυ­ρια­κή τῆς Τυ­ρι­νῆς, πα­ρα­μο­νή τῆς εἰ­σό­δου μας στή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή.

* * *

«Ὅ­λα στό φῶς!» ἀ­κοῦ­με συ­χνά νά φω­νά­ζουν πολ­λοί γιά δι­ά­φο­ρα θέ­μα­τα πού ἐμ­φα­νί­ζον­ται στήν κοι­νω­νι­κή μας ζω­ή. Στό φῶ­ς τῆς ἡ­μέ­ρας θά ἔ­δει νά κυ­λᾶ καί ἡ ζω­ή ἡ­μῶν τῶν Χρι­στια­νῶν. Αὐ­τό συμ­βου­λεύ­ει ὁ Ἀ­πό­στο­λος. Ὄ­χι ὡς ἀ­πει­λή ἀλ­λά ὡς χρέ­ος καί ὡς ἐν­συ­ναί­σθη­ση.

Ὅ­ταν τό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ μᾶς ἐμ­πνέ­ει καί μᾶς κα­θο­δη­γεῖ, τό­τε καί ἡ ζω­ή καί τά ἔρ­γα μας εἶ­ναι φω­τει­νά. Δέν φο­βό­μα­στε καί δέν ντρε­πό­μα­στε ἄν μᾶς βλέ­πουν οἱ ἄλ­λοι. Καί φυ­σι­κά δέν προ­κα­λοῦ­με τόν σκαν­δα­λι­σμό τῶν ἄλ­λων. Ἀν­τι­θέ­τως, ἡ συ­νέ­πειά μας πρός τίς ἐ­πι­τα­γές τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου γί­νε­ται ἀ­φορ­μή οἱ ἄλ­λοι νά πα­ρα­δειγ­μα­τί­ζον­ται καί νά ὠ­φε­λοῦν­ται πνευ­μα­τι­κά.

* * *

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος στή συ­νέ­χεια τοῦ στί­χου προσ­δι­ο­ρί­ζει συγ­κε­κρι­μέ­να τί ἐν­νο­εῖ μέ τό ἐ­πίρ­ρη­μα «εὐ­σχη­μό­νως». Ἀ­να­φέ­ρε­ται σέ τρί­α ζεῦ­γη πα­θῶν στά ὁ­ποῖ­α εἶ­ναι ἐν­δε­χό­με­νο καί οἱ χρι­στια­νοί νά πα­ρα­συρ­θοῦ­με.

Τό πρῶ­το, «κώ­μοις καί μέ­θαις», δη­λα­δή αἰ­σχρές δι­α­σκε­δά­σεις ὑ­πό τό κρά­τος τῆς μέ­θης καί τῆς ἀ­θυ­ρο­στο­μί­ας. Ὡς χρι­στια­νοί ὀ­φεί­λου­με νά μήν εἴ­μα­στε μέ­θυ­σοι ἀλ­λά νη­φά­λιοι. Νά μήν αἰ­σχρο­λο­γοῦ­με ὑ­πό τήν ἐ­πή­ρεια τοῦ οἰ­νο­πνεύ­μα­τος. Ὅ­πως καί σέ ἄλ­λη ἐ­πι­στο­λή του συμ­βου­λεύ­ει ὁ Ἀ­πό­στο­λος, λό­για βρώ­μι­κα καί βλα­βε­ρά νά μήν βγαί­νουν ἀ­πό τό στό­μα μας πα­ρά μό­νο ὠ­φέ­λιμα πού θά οἰ­κο­δο­μοῦν καί θά κά­νουν κα­λό σ᾽ αὐ­τούς πού τά ἀ­κοῦ­νε (Ἐφ. 4,29).

Τό δεύ­τε­ρο, «μή κοί­ταις καί ἀ­σελ­γεί­αις». Ἡ μέ­θη κά­νει τόν ἄν­θρω­πο νά χά­νει τόν ἔ­λεγ­χο ὄ­χι μό­νο τοῦ στό­μα­τός του, ἀλ­λά ἐ­ξά­πτει καί τίς σαρ­κι­κές ἐ­πι­θυ­μί­ες. Ἔ­τσι εἶ­ναι πο­λύ εὔ­κο­λο νά ὁ­δη­γη­θοῦ­με σέ κά­θε εἴ­δους ἀ­σέλ­γεια καί ρυ­πα­ρό­τη­τα.

Τό τρί­το, «μή ἔ­ρι­δι καί ζή­λῳ». Προ­στρι­βές καί ζη­λο­τυ­πί­ες εἶ­ναι συ­χνά ἐ­πα­κό­λου­θα τῆς μέ­θης καί τῆς κραι­πά­λης. Οἱ ἄν­θρω­ποι σ᾽ αὐ­τές τίς κα­τα­στά­σεις ἀδυνατοῦμε νά ἐλέγξουμε τόν ἑ­αυ­τό μας μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τούς τσα­κω­μούς, τίς ὕ­βρεις, τίς χει­ρο­δι­κί­ες, καί ὄ­χι σπά­νια καί αὐ­τό τό ἔγ­κλη­μα.

* * *

Οἱ ἐ­πι­ση­μάν­σεις τοῦ Ἀ­πο­στό­λου ἀγ­κα­λιά­ζουν ὁ­λό­κλη­ρη τή ζω­ή μας. Οἱ χρι­στια­νοί ἐ­πα­γρυ­πνοῦ­με κα­θη­με­ρι­νά ἔ­τσι ὥ­στε νά ζοῦ­με καί νά συμ­πε­ρι­φε­ρό­μα­στε «εὐ­σχη­μό­νως». Πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, τίς ἱ­ε­ρές ἡ­μέ­ρες καί ἑ­ορ­τές τῆς πί­στε­ώς μας ἤ τίς πε­ρι­ό­δους πνευ­μα­τι­κῆς προ­ε­τοι­μα­σί­ας.

Κο­ρυ­φαί­α τέ­τοι­α πε­ρί­ο­δος εἶ­ναι ἡ Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή. Γι᾽ αὐ­τό καί τό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα τῆς ση­με­ρι­νῆς Κυ­ρια­κῆς ἐ­πι­δι­ώ­κει νά μᾶς ἀ­φυ­πνί­σει. Μᾶς κα­λεῖ νά ἐ­πι­δεί­ξου­με προ­σο­χή στή ζω­ή μας. Πῶς θά ξε­κι­νή­σου­με καί πῶς θά δι­α­νύ­σου­με τήν ἱ­ε­ρή πε­ρί­ο­δο. Καρ­να­βα­λι­κές ἐκ­δη­λώ­σεις, ξε­νύ­χτια, φα­γο­πό­τια, καί πολ­λά ἄλ­λα πα­ρό­μοι­α εἶ­ναι παν­τε­λῶς ξέ­να καί ἀ­συμ­βί­βα­στα μέ τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη πε­ρί­ο­δο τοῦ Τρι­ω­δί­ου καί τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς. Προ­σο­χή, λοι­πόν!

* * *

Ἀ­γα­πη­τοί ἀ­δελ­φοί, μέ­λη τί­μια τῆς ἁ­γί­ας Ἐκ­κλη­σί­ας μας,

ἀ­πό τά βά­θη τῆς ἐ­πι­σκο­πι­κῆς μου καρ­διᾶς εὔ­χο­μαι σέ ὅ­λους σας, μι­κρούς καί με­γά­λους, ὁ Κύ­ριος καί Σω­τή­ρας μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός νά μᾶς ἀ­ξι­ώ­σει ὄ­χι ἁ­πλῶς «εὐ­σχη­μό­νως» ἀλ­λά μέ κα­τά­νυ­ξη, μέ ἀ­νά­τα­ση ψυ­χῆς καί φρό­νη­μα ἀ­γω­νι­στι­κό νά πε­ρά­σου­με καί τήν ἐ­φε­τι­νή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή!

Προ­σεύ­χο­μαι γιά ὅ­λους σας καί πα­ρα­κα­λῶ καί σεῖς νά προ­σεύ­χε­στε γιά μέ­να καί τούς κα­λούς Πα­τέ­ρες καί λει­τουρ­γούς τῶν ἐ­νο­ρι­ῶν τῆς Το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σί­ας.

Μέ θερ­μές εὐ­χές καί πολ­λή πα­τρι­κή ἀ­γά­πη

Ὁ Ἐ­πί­σκο­πός σας

†  Ὁ Νέ­ας Σμύρ­νης ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ