ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ, ΧΡΙΣΤΕ, ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ!
Μήνυμα τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου μας
γιά τή Μεγάλη Παρασκευή
Πρός
τόν Ἱερό Κλῆρο
καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ! Ἡ πιό ἱερή καί ταυτόχρονα ἡ πιό συγκλονιστική ἡμέρα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά μᾶς τούς χριστιανούς. Συναγμένοι στίς ἐκκλησιές μας βιώνουμε λειτουργικά τά ἄχραντα Πάθη τοῦ λυτρωτοῦ μας Κυρίου.
Στεκόμαστε κάτω ἀπό τόν σταυρό Του, Τόν προσκυνοῦμε εὐλαβικά καί ἀσπαζόμαστε μέ τρεμάμενα χείλη τά αἱματοβαμμένα πόδια Του.
Ἡ φωνή τοῦ ψάλτη, ἡ δική μας φωνή, ἡ φωνή ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας, ὁμολογεῖ μέ συντριβή καί κατάνυξη:
«Σήμερα κρέμεται πάνω στό ξύλο,
αὐτός πού κρέμασε τή γῆ στά ὕδατα.
Ἀκάνθινο στεφάνι φέρει στό κεφάλι Του
ὁ βασιλιάς τῶν ἀγγέλων.
Ψεύτικο μανδύα περιβάλλεται
αὐτός πού περιβάλλει μέ τά σύννεφα τόν οὐρανό.
Καταδέχεται νά Τόν ραπίσουν,
αὐτός πού λευτέρωσε τόν Ἀδάμ στόν Ἰορδάνη ποταμό.
Καρφώθηκε πάνω στό ξύλο
ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ τή λόγχη κεντήθηκε ὁ Υἱός τῆς Παρθένου.
Προσκυνοῦμε τά Πάθη σου, Χριστέ,
δεῖξε μας καί τήν ἔνδοξη Ἀνάστασή Σου».
* * *
«Προσκυνοῦμέν σου τά Πάθη Χριστέ...»
Τά ἄχραντα Πάθη τοῦ Χριστοῦ μας, ἀδελφοί μου, ἄνοιξαν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Μᾶς προσέφεραν τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Μᾶς ἐλευθέρωσαν ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου. Μᾶς χάρισαν τή δυνατότητα τῆς αἰώνιας καί ἀληθινῆς ζωῆς. Γι᾽ αὐτό κι ἐμεῖς τά προσκυνοῦμε.
Πῶς; μέ ποιό τρόπο;
Μέ τήν καρδιά μας πλημμυρισμένη ἀπό εὐγνωμοσύνη πρός τόν σωτήρα μας Κύριο. Μιά εὐγνωμοσύνη ὄχι φευγαλέα καί παροδική, ἀλλά σταθερή καί μόνιμη, πού μᾶς ἐμπνέει νά Τόν εὐχαριστοῦμε νύχτα καί ἡμέρα· κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή τῆς ὑπάρξεώς μας.
Δέν ἀρκεῖ, ἀδελφοί μου, μιά κάποια συγκίνηση πού μπορεῖ νά μᾶς ἀγγίξει σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή. Δέν φτάνει νά περάσουμε ἁπλῶς ἀπό τόν Ναό τῆς Ἐνορίας μας. Ν᾽ ἀνάψουμε ἕνα κερί. Νά κοντοσταθοῦμε μπροστά στόν Σταυρό. Νά κάνουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ μέ τέτοιο τρόπο πού δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό ἱερό σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Νά ὑποκριθοῦμε πώς Τόν ἀσπαζόμαστε γιατί φοβόμαστε μήν κολλήσουμε κάποιο μικρόβιο.
Προσκυνοῦμε τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ μας, σημαίνει ὅτι πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε πώς ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ὁ λυτρωτής καί σωτήρας μας. Τό ἄλφα καί τό ὠμέγα τῆς ὑπάρξεώς μας. Ὁ κυβερνήτης τῆς ζωῆς μας. Ὅτι τό θέλημά Του καθίσταται καί δικό μας θέλημα. Ἡ ζωή Του γίνεται καί δική μας ζωή. Τό Εὐαγγέλιό Του ὁδηγός στήν ἐγκόσμια πορεία μας καί κανόνας συμπεριφορᾶς στήν καθημερινότητά μας. «Ὁ Χριστός πέθανε γιά σᾶς», γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «ἀφήνοντάς σας ὑπόδειγμα γιά νά βαδίζετε στ᾽ ἀχνάρια τά δικά Του» (Α’ Πέτρ. 2,21).
* * *
«Προσκυνοῦμέν σου τά Πάθη Χριστέ...».
Τή σταύρωση τοῦ Κυρίου καί τήν τριήμερη ταφή Του, διαδέχθηκε ἡ ἔνδοξη Ἀνάστασή Του. Ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου δέν ὑπάρχει χωρίς τήν Ἀνάστασή Του, οὔτε ὅμως καί ἡ Ἀνάσταση χωρίς τό σταυρικό Του Πάθος. Γι᾽ αὐτό, ἐνῶ προσκυνοῦμε τά Πάθη Του, ταυτόχρονα Τόν παρακαλοῦμε: «δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν».
Μέ τό θεῖο Πάθος τοῦ Κυρίου, ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ὕμνων της, ἐλευθερωθήκαμε οἱ πιστοί ἀπό τά πάθη μας. Καί μέ τήν Ἀνάστασή Του λυτρωθήκαμε ἀπό τόν θάνατο καί τή φθορά. Ἡ μεγάλη αὐτή ἀλήθεια ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς πίστεως καί τήν πηγή τῆς ἐλπίδας γιά μᾶς τούς Χριστιανούς.
* * *
«Προσκυνοῦμέν σου τά Πάθη Χριστέ...».
Προσκυνώντας σήμερα τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Τόν παρακαλοῦμε νά αὐξάνει τήν πίστη μας καί νά δυναμώνει τή χριστιανική μας ἐλπίδα.
Ἡ ἀγάπη μας γι᾽ Αὐτόν νά πλημμυρίζει τίς καρδιές μας καί ἡ ἀφοσίωσή μας στό ὑπερούσιο πρόσωπό Του νά μᾶς συνοδεύει μέχρι τήν ὕστατη πνοή τῆς ζωῆς μας.
Ὅσο κι ἄν χρειαστεῖ νά κοπιάσουμε.
Ὅποιο κι ἄν εἶναι τό τίμημα πού θά μᾶς ζητηθεῖ νά καταβάλουμε.
Ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ θυσία στήν ὁποία θά ἀπαιτηθεῖ νά ὑποβληθοῦμε!
Μέ πολλή ἐν Χριστῷ πατρική ἀγάπη
ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ