ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Τήν Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω ἡ Ἐκκλησία κάνει ἀνάμνηση τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Τίς δύο προηγούμενες Κυριακές μᾶς μίλησε γιά τήν ἀγάπη, τή συγγνώμη καί τήν καλωσύνη τοῦ Κυρίου. Σήμερα μᾶς μιλάει γιά τή δικαιοσύνη Του.
Ὁ Κύριος εἶναι Ἀγαθός καί Φιλάνθρωπος, ἀλλά καί Δίκαιος. Ἄλλωστε, ὅλοι πάσχουμε καί πασχίζουμε γιά τό δίκιο μας, γιά τό δίκιο τοῦ λαοῦ. Γίνονται τόσοι ἀγῶνες, χύνεται τόσο αἷμα καί καταβάλλονται τόσες προσπάθειες. Ἡ δικαιοσύνη εἶναι αἴτημα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί ὄχι μόνο δόγμα πίστεως, δηλαδή διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἕνας σοφός λέει ὅτι, ἀφοῦ ἐδῶ στή ζωή οἱ καλοί συνήθως δέν ἀμείβονται καί οἱ κακοί συνήθως δέν τιμωροῦνται, εἶναι ἀνάγκη νά ὑπάρχει καί ἄλλη ζωή μέ κρίση καί ἀνταπόδοση, ὅπου ὁ καθένας θά λάβει αὐτά πού ἔπραξε, ἄν δέν μετανοιώσει κι ἄν δέν ἀλλάξει, ὅπως λέει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἄρα ἡ Δευτέρα Παρουσία εἶναι καί δόγμα πίστεως ἀλλά καί ἀπαίτηση τῆς κοινῆς λογικῆς καί τοῦ αἰσθήματος δικαίου, πού ἐπικρατεῖ στίς ἀνθρώπινες ψυχές.
Καί ὡς κώδικα κρίσεως ὁ Χριστός μας, κατά τή Δευτέρα Παρουσία, θά βάλει τήν ἀγάπη. Ὄχι τόσο τήν ἀγάπη στόν ἑαυτό Του, τόσο ὄμορφος εἶναι ἀπέναντι μας, πού τή βάζει δεύτερη ἀλλά τήν ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπό μας, στόν ἀδελφό μας τόν ἐλάχιστο, στόν πλησίον μας, τήν ἀγάπη τήν έμπρακτηː «Πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω», λέει. Καί δέν ἐννοεῖ μόνο τό ψωμί τό καθημερινό, «τόν ἄρτο τόν ἐπιούσιο», ἀλλά καί «τόν ἄρτο τόν ὑπερούσιο».
Στή Δευτέρα Παρουσία θά παρουσιασθοῦν ἄνθρωποι, στούς ὁποίους ἔχουμε προσφέρει ἀγάπη ἔμπρακτη. Καί θά ποῦν στόν Κύριο: «Αὐτός μοῦ ἔδωσε νά φάω, αὐτός μέ σκέπασε, αὐτός μέ συγχώρεσε, αὐτός μέ ἔφερε κοντά Σου. Καν΄ τον ὅ,τι νομίζεις». Αὐτή ἡ ἀγάπη, ἡ ἔμπρακτη, ἡ διφυής, πού ἀπευθύνεται στήν ψυχή καί στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, θά σταθεῖ πρεσβευτής γιά τόν καθένα μας, μπροστά στόν εὔσπλαχνό Πλάστη. Καί ἡ Παναγία, τότε, ὅπως λέει ἡ παράδοση, θά σηκώσει τά χέρια της καί θά παρακαλέσει, γιά τελευταῖα φορά, τόν φιλάνθρωπο Χριστό, νά συγχωρέσει ὅλους τοῦς ἀνθρώπους. Καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει τόν τρόπο νά συγχωρεῖ καί στήν παροῦσα, ἀλλά καί στή μέλλουσα ζωή. Στήν παροῦσα, μέ τά Μυστήρια καί στή μέλλουσα μέ τά Μνημόσυνα, τίς Θεῖες Λειτουργίες καί τίς ἐλεημοσύνες. Πού σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός ἐνδιαφέρεται πάντοτε γιά τόν ἄνθρωπο, σέ ὅλες τίς φάσεις τοῦ βίου του. Γι’ αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, πού ἔχουν μέσα τους ἀγάπη κι ἔρωτα καλοῦ, θά σωθοῦν. Στή δέ κόλαση θά πᾶνε «οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες». Αὐτό τό αἰσιόδοξο μήνυμα δέν πρέπει νά μᾶς κάνει νά ἐπαναπαυόμαστε. Πρέπει νά μᾶς δώσει θάρρος, νά ἀγωνιζόμαστε καί νά προσπαθοῦμε. Ἀμήν.
