«Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται…»

Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2023

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ

Πρός
τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο
καί τούς εὐ­σε­βεῖς Χρι­στια­νούς
τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας

«Και­ρός εὐ­πρόσ­δε­κτος» καί «και­ρός με­τα­νοί­ας» ἡ Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή,

ἀ­γα­πη­τοί ἀ­δελ­φοί,

στήν ὁ­ποί­α μᾶς ἀ­ξι­ώ­νει ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ νά εἰ­σέλ­θου­με ἀ­πό αὔ­ριο. Στό ση­με­ρι­νό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς ἐ­πι­σή­μα­νε: «Ἰ­δού νῦν —τώ­ρα, δη­λα­δή— και­ρός εὐ­πρόσ­δε­κτος, ἰ­δού νῦν ἡ­μέ­ρα σω­τη­ρί­ας». Πα­ράλ­λη­λα, μᾶς προ­έ­τρε­ψε: Ἄς πε­τά­ξου­με ἀ­πό πά­νω μας τά ἔρ­γα τοῦ σκό­τους καί ἄς ντυ­θοῦ­με τά ὅ­πλα τοῦ φω­τός.
«Εὐ­πρόσ­δε­κτος και­ρός», δη­λα­δή κα­τάλ­λη­λος χρόνος, γιά νά ἀ­γω­νι­στοῦ­με πνευ­μα­τι­κά, ὅ­πως τόν ἐν­νο­εῖ ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, εἶ­ναι ὁ­λό­κλη­ρη ἡ ἐ­πί γῆς ζω­ή μας. Ὡ­στό­σο, ὁ λό­γος του, πού ἀ­κού­γε­ται σή­με­ρα στούς ἱ­ε­ρούς Να­ούς μας, συν­δέ­ε­ται μέ τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη πε­ρί­ο­δο τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς πού ἀρ­χί­ζει ἀ­πό αὔ­ριο.
Ἄν οἱ χρι­στια­νοί ὀ­φεί­λου­με ν᾽ ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε ἀ­δι­ά­κοπα τόν κα­λόν ἀ­γώ­να τῆς πί­στε­ως, πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ὀ­φεί­λου­με ν᾽ ἀ­γω­νι­στοῦ­με αὐ­τή τήν ἱ­ε­ρή πε­ρί­ο­δο. Ἄν πάν­το­τε ἔ­χου­με χρέ­ος νά ἐρ­γα­ζό­μα­στε «με­τά φό­βου καί τρό­μου» τή σω­τη­ρί­α μας, κα­θώς μᾶς προ­τρέ­πει ἀλ­λοῦ ὁ ἴ­διος Ἀ­πό­στο­λος (Φιλ. 2,12), μέ θερ­μό­τε­ρο ζῆ­λο καί πε­ρισ­σό­τε­ρη ἐ­πι­μέ­λεια θά πρέ­πει ­νά τό κά­νου­με τώ­ρα τή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή! Αὐ­τό μᾶς ὑ­πέ­δει­ξαν οἱ θε­σπέ­σιοι ὕ­μνοι τοῦ Ὄρ­θρου πού ψά­λα­με σή­με­ρα τό πρωί:

«Τό στά­διο τῶν ἀ­ρε­τῶν ἄ­νοι­ξε!
Ὅ­σοι θέ­λε­τε ν᾽ ἀ­γω­νι­στεῖ­τε μπῆ­τε μέ­σα,
ἀ­να­λαμ­βά­νον­τας τόν κα­λόν ἀ­γώ­να τῆς νη­στεί­ας».
* * *

Ἡ Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή εἶ­ναι ἀ­κό­μη καί «και­ρός με­τα­νοί­ας», χρό­νος δη­λα­δή κα­τάλ­λη­λος γιά με­τά­νοι­α. Καί με­τά­νοι­α ση­μαί­νει ἀλ­λα­γή. Ἀλ­λα­γή φρο­νή­μα­τος. Ἀλ­λα­γή ζω­ῆς. Ἀλ­λα­γή συμ­πε­ρι­φο­ρᾶς.
Ὅ­λοι μας ὀ­φεί­λου­με νά ἀ­πο­μα­κρυν­θοῦ­με ἀ­πό ὁ­τι­δή­πο­τε τό ἐ­φά­μαρ­το καί νά ἐ­πι­στρέ­ψου­με κον­τά στόν Θε­ό. Νά ὑ­πα­κού­σου­με καί νά τη­ρή­σου­με τίς ἐν­το­λές Του. Νά ζή­σου­με ἐν Χρι­στῷ ὡς ζων­τα­νά μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.
Ἡ με­τά­νοι­α ἀ­πο­τε­λεῖ τό θε­μέ­λιο τῆς χρι­στια­νι­κῆς ζω­ῆς. Εἶ­ναι στά­ση ζω­ῆς. Ἀγ­κα­λιά­ζει ὁ­λό­κλη­ρη τήν ἐ­πί γῆς ζω­ή μας.
Ἡ με­τά­νοι­α εἶ­ναι κατ᾽ ἐ­ξο­χήν δυ­να­μι­κό γε­γο­νός. Εἶ­ναι κα­τά­στα­ση καί ὄ­χι στιγ­μια­ῖο φαι­νό­με­νο. Οἱ χρι­στια­νοί ὀ­φεί­λου­με νά ζοῦ­με ἐν με­τα­νοί­ᾳ.
Τήν ἐμ­πει­ρί­α τῆς με­τά­νοι­ας κα­λού­μα­στε νά οἰ­κει­ω­θοῦ­με ἰ­δι­αί­τε­ρα τώ­ρα, τή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή. Ἔ­τσι μό­νο θά μπο­ρέ­σου­με νά βι­ώ­σου­με τό νό­η­μα τῆς ἱ­ε­ρῆς πε­ρι­ό­δου. Ἀλ­λά καί νά προ­ε­τοι­μα­στοῦ­με πνευ­μα­τι­κά γιά νά συμ­με­τά­σχου­με ἀ­ξί­ως στόν ἑ­ορ­τα­σμό τοῦ θεί­ου Πά­θους καί τῆς ἔν­δο­ξης Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου μας.

* * *

Ἡ Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή εἶ­ναι καί πε­ρί­ο­δος νη­στεί­ας. Νη­στεί­ας πρω­τί­στως πνευ­μα­τι­κῆς· ν᾽ ἀ­πέ­χου­με δη­λα­δή ἀ­πό ἐ­φά­μαρ­τες πρά­ξεις, ἄ­πρε­πα λό­για, ἐμ­πα­θεῖς ἐ­πι­θυ­μί­ες, ἀ­κά­θαρ­τους λο­γι­σμούς. Νη­στεί­ας ὅ­μως καί σω­μα­τι­κῆς, πού ση­μαί­νει ἀ­πο­χή ἀ­πό ὁ­ρι­σμέ­νες τρο­φές πού ἔ­χει ὁ­ρί­σει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας. Ὄ­χι βέ­βαι­α για­τί τίς θε­ω­ροῦ­με ἀ­κά­θαρ­τες, ἀλ­λά για­τί ἡ λι­τή δί­αι­τα καί ἡ ἀ­πο­χή ἀ­πό λι­πα­ρές τρο­φές μᾶς βο­η­θοῦν νά ὑ­περ­νι­κή­σου­με τό σαρ­κι­κό φρό­νη­μα καί νά χα­λι­να­γω­γή­σου­με τά πά­θη μας.
Νη­στεύ­ου­με γιά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ μας. Ὄ­χι γιά νά μᾶς δοῦν καί νά μᾶς ἐ­παι­νέ­σουν οἱ ἄν­θρω­ποι. Μα­κριά ἀ­πό μᾶς τό πνεῦ­μα τῆς ἐ­πί­δει­ξης. Ἡ φα­ρι­σα­ϊ­κή ὑ­πό­κρι­ση. Ὁ πει­ρα­σμός τοῦ φαί­νε­σθαι.
Ἡ γνή­σια πνευ­μα­τι­κή ζω­ή λει­τουρ­γεῖ στήν ἀ­φά­νεια καί στή σι­ω­πή. Καί ὁ σκο­πός μας εἶ­ναι νά ἑλ­κύ­σου­με τό ἔ­λε­ος τοῦ Θε­οῦ καί ὄ­χι νά εἰ­σπρά­ξου­με τά εὖ­γε καί τούς ἐ­παί­νους τῶν ἀν­θρώ­πων.

* * *

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,
Ἀ­πό τά βά­θη τῆς καρ­διᾶς μου σᾶς εὔ­χο­μαι κα­λή Τεσ­σα­ρα­κο­στή! Ὁ Κύ­ριός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός πού ὁ­δή­γη­σε τά βή­μα­τά μας στό κα­τώ­φλι τῆς ἱ­ε­ρῆς τού­της πε­ρι­ό­δου τῶν πνευ­μα­τι­κῶν ἀ­γώ­νων, ἄς μᾶς ἀ­ξι­ώ­σει, καθώς γρά­φει ὁ ἅ­γιος Ἰ­σί­δω­ρος ὁ Πη­λου­σι­ώ­της νά φτά­σου­με «καί ἐ­πί τήν κυ­ρί­αν τῶν στε­φά­νων ἡ­μέ­ραν».
«Κα­τά τήν πα­ρού­σα ζω­ή νά φτά­σου­με στήν ἑ­όρ­τια ἀ­νά­μνη­ση τοῦ σω­τη­ρί­ου Πά­θους καί κα­τά τόν μέλ­λον­τα αἰ­ώ­να στήν ἀν­τα­πό­δο­ση γιά τά ὅ­σα πρά­ξα­με καί τόν τρό­πο πού ζή­σα­με, σύμ­φω­να μέ τή δί­και­η κρί­ση τοῦ Χρι­στοῦ μας». Ἀ­μήν.

Μέ θερμές πα­τρι­κές εὐχές
Ὁ Ἐ­πί­σκο­πός σας



† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ